ی نشاط نسیم ها از بوی زلف هایت .......
انعطاف ابرها از ابروهایت .....
زمین باران خورده از دوریت ......
ای رودخانه ی مهتاب من ..........
ای شور من ؛عشق من...................
قطره ای از اشک های تو دریاست ........
نام دیگرتو وفاست .....................................
سکوتت برکه ی آینه هاست ................................
شعرهایم با یاد تو سماعی صوفیانه دارند.......
پلکهای تو بویدنی .........
مجموعه ی شعر من بی تو پریشانی.............
ای کوکب همه ی تاریکی ها ......
ای درخت چکامه وگفتگوی من .......
ای گل زیبای همه ی پروانه ها ...........
تو همان گیسو درازشب یلدایی من هستی .......
ای نگاه تو صاعقه ؛وچشمانت آبگونه ی مهتاب .......
غزل عشق ؛تو ناب ترین شعری است که من می سرایم ........
این روزها؛ مرا درکجای خاطراتت پنهان کرده ای که قلمم از نوشتن غزل های عاشقانه هم برای تو عاجز است........کاش احساس روزهای دلتنگی مرا می شنیدی چراکه دلم این روزها برای وصال تو به قاب سکوت مشت می زند........ برای دیدار با تو همیشه به تماشای ماه وآسمان می روم ........بیا و اندکی مرا در خاطراتت جستجو کن.....چراکه من اینگونه سزاوار فراموشی نبودم......
من دلم میخواهد خانه ای
داشته باشم پر دوست
کنج هر دیوارش
دوست هایم بنشیند آرام
گل بگو گل بشنو....
هر کسی میخواهد وارد
خانه پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ به
من هدیه کند...
شرط وارد گشتن
شست و شوی دل هاست
شرط آن داشتن
یک دل بی رنگ و ریاست....
بر ذرش برگ گلی میکوبم
روی آن با قلم سبز بهار
مینویسم
ای یار خانه ی ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر
"خانه ی دوست کجاست"
فریدون مشیری
شاید این عشق نیست
شاید تنهایی ست
که به دل می کوبد
که تو را می جوید
یا که شاید هوس است
که درون قفس است
که پی همنفس است
من نمی دانم چیست؟
شاید سرگرمی ست
یا فقط دلتنگی ست
حس من هرچه که هست
فکر تو در خاطرم هر لحظه هست
چقدر دلتنگتم... اونقدر که گاهی باورم نمی شه آدم بتونه برای کسی اینقدر دلتنگ باشه و در ظاهر... خستم از اینهمه صدا نکردن اسمت، از اینهمه سلام های تهی . از اینکه حتی یرای یک ثانیه هم نگاهت را از دلتنگیم دریغ می کنی... از خداحافظی های نکرده !!!!! از تکرار نشدن حتی ذره ای از خاطره هام، از اینهمه دوری و سردی و از این ثانیه های بی رحم. از این همه حر فهایی که در دلم دارم و با اولین نگاه در چشمانت همه از یادم میرود گاهی از اینهمه قدرت تحمل خودم لجم می گیره... از کنترل فکرم ، و گاهی از دست خودم اونقدر اعصابم خورد می شه که... به گذشت این مدت که فکر می کنم می فهمم که گاهی باید آدم به عواقب احتمالی کارش فکر نکنه و همه چیزو به عزیزترین آدم زندگیشم بگه، سکوت نکنه و اشک نریزه، بتونه بهش بگه که ...... ، بهش نشون بده که آدم میتونه تو زندگیش یکم دلرحم باشه یا حداقل خودشو دلرحم نشون بده... می دونم با سکوت و اشک نمی شود به کسی ثابت کرد که دوستش داری، بلکه بیخودی خودتو ضعیف نشون می دی و محتاج یه رابطه،! خوب بودن و ثابت کردن دوست داشتن به این نیست که همیشه فقط بخوای آروم باشی و صبور و بخوای دوست داشته باشی. گاهی باید بخاطر دوست داشنتت، دوری و ناراحتی و عین خودش رفتار کردن رو تحمل کنی تا بخودش بیاد، اما می دونم که سکوت من تا ابد ذره ای حرف روی لبای اون نمیاره . کاش زمان به عقب برمی گشت و می شد جبران کارای نکرده و کرده رو کرد. اما افسوس که... نمی دانم شاید اگر من هم جای تو بودم از این همه علائم و شواهد هرگز نمی فهمیدم که کسی هست که شب،روز و تمام ساعات به فکرم است اما این را میدانم که اگر بفهمم حتی یک لحظه هم محبتم را بر او دریغ نخواهم کرد حتی اگر دوستش نداشته باشم . محبت حتما نباید ابراز احساسات متقابل باشد . کافی است فقط به او بگویی که می دانی چه می کشی . همین برای او دنیایی است . ( برای من که هست ) . امیدوارم روزی احساسم را بفهمی که دیر نباشد . امشب هر چقدر می خوام بنویسم کلمات یادم می ره انگار فقط دوست دارم بهشون فکر کنم و نوشته نشن! کلی حرف هست که ننوشتم و کلی فکر و تجربه که نمی دونم فرصتی برای دوباره عمل کردن دارم یا نه... اما بهر حال این روزها تنها چیزی که آرومم می کنه اینه که بعد گذشت این همه روز و شاید بهتره بگم سال! بهم ثابت شده که واقعا دوست دارم و یه حس زودگذر نبوده و نیست اما کاش یک ذره درکم می کردی و سنگ نبودی .
ينده خاطره ايست از ياد رفته که به ياد آمدنيست، گذشته خاطره ايست به ياد مانده که از ياد رفتنيست.. و حالا "زندگيست!"
سفر برايم هيچ چيز به جز دلتنگي ندارد. اما زماني به من آموخت براي بهتر ديدن عظمت و شکوه هر چيز بايد قدري از آن دور شد
مي دانم فردا استاد چشمانش را ريز خواهد کرد و با نگاهي خيره خواهد پرسيد: کجا بودي که درس نخواندي؟! چه طور به او بگويم که آخر، دل تو هم جايي در دنياست؟
عاشق دیوانه ام از خود ندارم خانه ای عاشقان کی خانه دارند دل مگر دیوانه ای عاشقت گشتم گفتی که من دیوانه ام عاقبت عاشق شدی دیدی که خود دیوانه ای دل زعشق روی تو حیران شد درپی عشق تو سرگردان شد باتو زیبا می شود فردای من باتوشاداب می شود غم های من روزگار اما وفا باما نداشت طاقت خوشبختی ما را نداشت
ان چنان رنجی که دنیا بر دل ما می کند ...
بردل هر کس کند ترک دنیا می کند ...به دل می گویم فردا ترک دنیا میکنم...چون که فردا رسد با دیدنت امروز و فردا میکنم.
![f_heartm_5139040[1].jpg](http://img4up.com/up2/5353413333447243.jpg)
...نه از خاکم نه از بادم نه در بندم نه ازادم ...نه ان لیلی تر از مجنون نه شیرینم نه فرهادم ...فقط مثل تو غمگینم فقط مثل تو دل تنگم ...اگر ابی تر از ابم اگر همزاد مهتابم ...بدونه تو چه بی رنگم بدونه تو چه بی تابم
01) English : I Love You
02) Persian : To ra doost daram
03) Italian : Ti amo
04) German : Ich liebe Dich
05) Turkish : Seni Seviyurum
06) French : Je t'aime
07) Greek : S'ayapo
08) Spanish : Te quiero
09) Hindi : Mai tumase pyre karati hun
10) Arabic : Ana Behibak
11) Iranian : Man doosat daram
12) Japanese : Kimi o ai shiteru
13) Yugoslavian : Ya te volim
14) Korean : Nanun tangshinul sarang hamnida
15) Russian : Ya vas liubliu
16) Romanian : Te iu besc
17) Vietnamese : Em ye^ Ha eh bak
18) Syrian/lebanese : Bhebbek
19) Swiss-German : Ch'ha di ga"rn
20) Swedish : Jag a"Iskar dig
21) Africans : Ek het jou li ...
هفت شهر عشق ، شهر اول : نگاه و دلربایی ، شهر دوم : دیدار و آشنایی ، شهر سوم : روزهای شیرین و طلایی ، شهر چهارم : بهانه ، فکر جدایی ، شهر پنجم : بی وفایی ، شهر ششم : دوری و بی اعتنایی ، شهر هفتم : اشک ، آه ، تنهایی !
![sittitle[1].gif](http://img4up.com/up2/4144397135519641.gif)
...وقتی که بن بست غربت سایه سارقفسم بود ... ...زیر رگبارمصیبت بی کسی تنهاکسم بود... ...میرسد روزی که بی من روزهارا سر کنی ... ...میرسد روزی که مرگ عشق را باور کنی... ...میرسدروزی که تنها در کنار عکس من ... ...نامه های کهنه ام رامو به مو از برکنی... ...دیدی اخرش نموندی منو تا جنون کشوندی... ...دلی که دادم دستت اخرش زدی شکوندی...
جز او عشقی نمی خواهم...
واژه هایم پشت این قفس زندانی اند
ندایی دهید کو تا رهایی ام ؟
خداوندا کمک بنما
این بند از سخنم بگشا
رونده ام در این مسیر بی کران
خدایـا نشـوم در گناهـان نهـان
آخرین سخنـم این است
نباشیم محتـاج هیچ کس
ما بنـده ی خدایـیم و بـس
نگیریم یوغ بندگی کس به دست
در چند سالگی دیگر قدرت تکلم نداشتم. همگی با نگاهی تعجب انگیز و صدایی مترحم می پرسیدند تو چرا سخن نمی گویی؟ اما... اما هیچ کس نپرسید چرا و برای چه! هیچ کس نمی دانست که تمام شب های من پر بود از کابوس، از درد، از رنج، از زخم.... هیچ کس خبری نداشت که خواب های رنگین و ارغوانی ام را ترس و درد پر می کرد. هیچ کس حتی فکر هم نکرده بود که چه چیزی قدرت سخن گفتن را از من ربوده بود. تمام جوانی و رویاهایم به یک خواب گذشت ولی...
هیچ کس تا به آن روز نفهمیده بود که دردناک ترین درد من چه بود ؟!!!
تنهایی...
هر شب تنهایی...
آری این واژه بود که به قلبم شعله کشید و زندگی ام را ربود. این واژه بود که به من اجازه نمی داد لب باز کنم و سخن بگویم. این واژه مرا وادار به سکوت کرده بود. من درگیر تنهایی خود بودم ...
تنهایی...
در سکوت شیشه ای شب...
در پی بی کسی دقایق...
در زمانی که واژه ها به سوگ شاعری کم حرف نشسته اند
وساعت شماته ای لحظه های بی کسی رو به رخم میکشد!!
یکباره تیک تاکی سکوت را با نعره ای آهنگین عوض میکند
تیک........تیک.............تیک..............
صدایی از جنس شکستن به گوش میرسد
شاعر دلش میشکند!!!!
چقدر دلم برای شکستن کوچک بود!!!!!!!!!!!!!
می خواستم
از باهم بودنمان
غزلی بگویم اما تو
حسرتش را در دلم گذاشتی!!
می خواستم
از وفایت
قصیده ای بنویسم
اما بی وفا شدی!!!
خواستم برای وفایت رباعی بخوانم
ضربه ضربه ضربه به قلبم زدی........
اصلا خواستم اسمت را بر شعرم بگذارم
راستی............ اسمت..چه بود؟
تو
همان خیال سیاه دیر گذری بودی
که تاد امروز هویتم را دزدیده بودی
برایت همین شعر سپید کافی است!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
عکس هایت
تمام سهم من از تو!
دوباره سر به سر عکس هایت می گذارم.............
دوباره با عکس هایت خاطره بازی می کنم...........
دوباره
اخم میکنی
دوباره اشکالی ندارد
باز قصه پیچ میخورد
دوباره.....................
آمار مطالب
کل مطالب : 87
آمار کاربران
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
.gif){kind=small}
- 1395/9/14
.gif){kind=small}